Wieczorem, przed mym domem...

...dzwon
podejrzewam że skrzywiłem hak od przerzutki...ale pewność będę miał jutro po wizycie w serwisie.
Ale o so chodzi?
Wracając z usrynowa dzięki uprzejmości Rysi mogłem zahaczyć o empiq i zakupić bilet do Szczecina do któregoż wybieramy się z rowerkiem.
potem odprowadziwszy towarzyszkę włajaży do alei witosa ruszyłem w kierunku tonącego w żoliborzu słońca. Zauroczony różowo-fioletowo-jasno niebiesko-ciemno niebiesko-granatowo-czarnym niebem, fotografowałem napotkane oświetlone mosty aparatem telefoniczno-fotograficznym (z radiem i empetrójką).
Fotograficzność wymagała jednak ode mnie ciągłego zdejmowania i zakładania plecaka, co z kolei powodowało wzbierającą we mnie frustracje koniecznością ciągłego zdejmowania i zakładania plecaka...i to było tak.
toteż telefon wylądował powieszony na szyi a następnie spowodował wrażenie spadania telefonu na bruk a to spowodowało zaciśnięcie się rąk na klamkach hamulców co z kolei spowodowało efektowny przelot na niewielkiej wysokości nad kierownica mojego szanownego korpusu ciągnącego za sobą moje nogi, rower korzystając z okazji że nikt sie nim nie interesował pierzchnął na bok, a że głupi nie potrafi chodzić to się wywrócił na prawo i wyrżnął przerzutką o ziemię. komórka okazała się udawać spadanie, którego nie udawała za to lampka czerwona emitująca światło w trzech trybach, która udawała komórkę wydając okropnie trzeszcząco-pękająco-rozsypujący się dźwięk po zderzeniu z glebą.
obśmiałem się z własnej gupoty i poszłem do domu.
Dobranoc